Bètablokkers worden over het algemeen toegediend aan alle patiënten die een hartaanval hebben gehad. In een eerder onderzoek toonde een team echter aan dat deze medicijnen zelden nodig zijn bij patiënten zonder hartfalen (DOI:10.1056/NEJMoa2401479). In een deelstudie van hetzelfde team werd gekeken naar het risico op depressie bij deze patiënten als gevolg van de behandeling.
In deze deelstudie, uitgevoerd tussen 2018 en 2023, werden 806 patiënten gevolgd. Degenen die werden behandeld met bètablokkers vertoonden ernstiger depressieve symptomen, wat de vraag oproept of ze in deze context onnodig zijn voorgeschreven en wat het risico op depressie is dat gepaard gaat met het gebruik ervan.
De voorrang van bètablokkers is in twijfel getrokken door de opkomst van innovatieve behandelingen, met name voor patiënten bij wie de hartfunctie intact blijft na een hartaanval, d.w.z. degenen die niet lijden aan hartfalen. De onderzoekers onderzochten de bijwerkingen van deze medicijnen, met name de invloed op angst en depressie. Eerdere studies suggereerden een verband met depressieve symptomen, slaapstoornissen en nachtmerries.
De auteurs stelden vast dat bètablokkers een lichte toename van depressieve symptomen veroorzaken bij patiënten die een hartaanval hebben gehad, maar zonder hartfalen. Deze medicijnen lijken echter geen wezenlijk voordeel te bieden aan deze subgroep patiënten.
Volgens de auteurs resulteerde behandeling met bètablokkers in een bescheiden toename van depressieve symptomen bij patiënten met een myocardinfarct (MI) en een behouden linkerventrikel ejectiefractie (LVEF). Dit waargenomen effect was meer uitgesproken bij personen die eerder met bètablokkers waren behandeld. Bij het starten en voortzetten van de behandeling met bètablokkers moet rekening worden gehouden met het risico van een lichte toename van depressieve symptomen.
Delen via e-mail