Foto: Shutterstock
Familiaire adenomateuze polyposis (FAP) is een erfelijke aandoening die wordt gekenmerkt door een verhoogd risico op het ontwikkelen van colorectale kanker, evenals een aanzienlijk verhoogd risico op duodenumkanker. Een behandeling gericht op IL-17, een cytokine die bekend is in bepaalde dermatologische en reumatologische aandoeningen, zou mogelijk gunstig kunnen zijn…
Momenteel bestaat de enige beschikbare therapeutische benadering uit nauwkeurige endoscopische controle in combinatie met het verwijderen van de voorlopers van poliepen — een methode die echter een aanzienlijk risico met zich meebrengt.
Tot op heden is er nog geen specifieke preventieve therapie ontwikkeld. Gezien de grote variabiliteit in ernst die wordt waargenomen, zelfs bij individuen met dezelfde genetische mutatie, wordt er actief onderzoek gedaan naar de invloed van andere factoren op de pathogenese. Daarbij gaat bijzondere aandacht uit naar het lokale immuunsysteem.
Recentelijk heeft een Duits onderzoeksteam aangetoond dat type 3 aangeboren lymfoïde cellen (ILC3), behorend tot het aangeboren immuunsysteem, in significant grotere aantallen aanwezig zijn in het duodenale slijmvlies van patiënten met FAP, met name rond de poliepen en kankergebieden. Deze immuuncellen produceren interleukine-17A (IL-17A), een signaalstof die de aanmaak stimuleert van moleculen die oxidatieve stress veroorzaken (reactieve zuurstofspecies, ROS) in darmcellen. Een hoge concentratie van deze ROS kan schade aan het genetisch materiaal van de cellen veroorzaken, wat de ontwikkeling van kanker kan bevorderen.
Deze bevindingen suggereren dat een lokale toename van IL-17A-producerende ILC3-cellen een omgeving kan creëren die de ontwikkeling van duodenumkanker bij FAP-patiënten bevordert.
Het therapeutisch richten op deze immuuncellen of het direct blokkeren van IL-17A zou dus een veelbelovende aanvulling kunnen zijn op de huidige endoscopische opvolging.
Wil je dat ik ook een samenvatting in lekentaal geef?
Delen via e-mail